سفارش تبلیغ
صبا ویژن
نقض حقوق بشر در فرانسه 
نقض حقوق بشر در فرانسه
 «آلوارو ژیل رابلز» کمیسر حقوق بشر اتحادیه اروپا،بتازگی گزارشی تحت عنوان « وضعیت نامطلوب احترام به حقوق بشر در فرانسه، در مقایسه با دیگر اعضای اتحادیه اروپا» را ارائه کرده است.
    این گزارش در 184صفحه به کمیسیون حقوق بشر اروپا ارائه شده است. «فرانسه همواره یکی از سه عضو اتحادیه اروپا بوده است که توسط دادگاه اروپایی حقوق بشر در ارتباط با شکایت اتباع فرانسه محکوم شده و این رونداز سال 1999 فزاینده بوده است».
    «موارد نقض حقوق بشر در فرانسه شامل نقض حقوق اقلیت ها (که شاهد آن شورش فرزندان مهاجرین و رنگین پوستان در نوامبر 2006 بود)، برخورد خشونت آمیز و دور از شأن انسانی اعضای پلیس با مردم،اوضاع وخیم زندان ها و بازداشتگاه ها و عملکرد نامناسب دادگستری است». رابلز در بخشی دیگر از گزارش خود به وضعیت وخیم زندان های فرانسه اشاره و اوضاع در این زندان ها را «مثال زدنی» توصیف کرده و افزوده است : تعداد قابل ملاحظه و تراکم جمعیت زندانیان، وضعیت زندانها را دور از شأن انسانی در آورده و به یکی از مشکلات جدی زندان های فرانسه تبدیل شده است. «نقض حقوق زنان» از دیگر موارد نقض حقوق بشر در فرانسه است که مطابق این گزارش«در هر ماه بطور متوسط 800 زن در فرانسه در اثر خشونت های خانوادگی به قتل می رسند ودر مجموع سالیانه 10 درصد زنان فرانسه قربانی خشونت می شوند.»
   ادامه مطلب...
نوشته شده توسط حقوق بشر در یکشنبه 88/7/26 و ساعت 5:59 عصر
نظرات دیگران()
Human Rights as an International Issue 

Today, nearly all states in all regions of the world, at all levels of development, proclaim their commitment to human rights. A government that engages in a consistent pattern of gross human rights violations is widely considered to be illegitimate.

This was not always the case. A nation’s progress on human rights — or lack of it — has been an established subject of international relations for only about half a century. Prior to World War II, massacres of ethnic groups within a country were met with little more than polite statements of disapproval. Less flagrant violations were not even considered a fit subject for diplomatic conversation.

How a government treated its own citizens in its own territory was considered to be a matter of its sovereignty — that is, the supreme power it had over its internal affairs. In fact, other states and the international community were considered to be under an international legal obligation not to intervene in such matters.

Shock of Holocaust

In the Holocaust during World War Two, Nazi Germany and its collaborators systematically murdered millions — European Jews, Roma, homosexuals — including men, women, and children. The revulsion at this inconceivable brutality caused an extraordinary intellectual change. The sense of responsibility for the Holocaust generated the pledge that its cruelties should never be repeated. Human rights entered the mainstream of international relations. Prior to the Holocaust some countries had used the excuse that a state’s treatment of its own citizens was a domestic affair. The massacre of one’s own citizens was not an established international legal offense.

The Nuremberg War Crimes Trials in 1945 helped to change the situation. The trials, at which high-level Nazis were held to account for their actions, introduced the idea of crimes against humanity. For the first time, officials were held legally accountable to the international community for offenses against individual citizens.  It was in the United Nations, however, that human rights really emerged as a subject of international relations. Human rights have a prominent place in the U.N. Charter adopted in 1945. On December 10, 1948, the U.N. General Assembly adopted the Universal Declaration of Human Rights. This comprehensive list of rights declared that the way in which states treat their own citizens is a matter of legitimate international concern and subject to international standards.

Effect of the Cold War

However, not everything proceeded smoothly. In the years following World War II, an intense ideological struggle broke out between Communist and capitalist nations, which had repercussions around the world. The “Cold War” lasted until the collapse of the Soviet Union in 1991. Just as the United States was sometimes willing to ignore human rights lapses in “friendly” anti-Communist regimes, the Soviet Union was ready to use force when necessary to assure “friendly” totalitarian regimes in its sphere of influenceFurthermore, few states were willing to allow even multilateral monitoring of national human rights practices, let alone international implementation or enforcement. The United Nations is not a world government. It can do nothing that its members — sovereign states — do not authorize. During the first two decades of the Cold War, neither bloc was willing to allow the United Nations to do much at all in the field of human rightsBy the mid-1960s, though, the Afro-Asian bloc had become the largest group in the United Nations. These countries, which had suffered under colonial rule, had a special interest in human rights. They found a sympathetic hearing from the Soviet bloc and some countries in Europe and the Americas, including the United States. The United Nations thus once again began to attend to human rightsThis led, most significantly, to completion of the International Human Rights Covenants in December 1966. Along with the Universal Declaration, these treaties provide an authoritative statement of internationally recognized human rightsThe comprehensiveness of the Covenants, however, demanded that the United Nations shift its human rights work from setting standards to monitoring how states actually follow those standards. This was an area where the organization had made virtually no headway in its first two decadesAlthough the core concepts of human rights norms were clarified by the mid-1960s, implementation of those norms remained almost entirely up to the will of individual national governments

ادامه مطلب...

نوشته شده توسط حقوق بشر در سه شنبه 88/7/14 و ساعت 6:7 عصر
نظرات دیگران()
حقوق بشر در جایگاه یک موضوع بین المللی 

امروز، تقریبا ً هم? دولت ها در تمامی مناطق جهان، در هر سطح از توسعه، نسبت به حقوق بشر اعلام تعهد کرده اند. دولتی که حقوق بشر را آشکارا نقض کند، غیر قانونی شمرده می شود.
همیشه چنین نبوده است. پیشرفت کشور ها در زمین? حقوق بشر- یا فقدان این حقوق- تنها حدود نیم قرن است که تبدیل به ضابطه ای در روابط بین الملل گشته است. قبل از جنگ جهانی دوم، کشتار گروه های قومی در کشور ها، با تقبیح مؤدبانه ای از سوی جامع? بین الملل روبرو می شد. موارد کمتر زننده نقض حقوق بشر، حتی موضوع مناسبی برای گفتگو های دیپلماتیک محسوب نمی شد.
چگونگی رفتار حکومت ها در قلمرو خود و با شهروندانشان ، مربوط به حق حاکمیت خودشان بود – یعنی برخورداری از بالاترین قدرت در ادار? امور داخلی . و در واقع، سایر دول و نیز جامع? بین الملل، به لحاظ قانون متعهد بودند که در این گونه امور دخالتی نداشته باشند.
تکان ناشی از قتل عام یهودیان در جریان قتل عام یهودیان در جنگ جهانی دوم، آلمان نازی و متحدان آن میلیون ها تن را به قتل رساندند – یهودیان اروپا، افرادی که پوست و موی تیره داشتند و همجنس گرایان – این گروه ها شامل مردان، زنان و کودکان بودند. انزجار از این سبعیت توجیه نشدنی موجب تغییر طرز فکر جهانیان شد. احساس مسئولیت در مقابل وقوع این کشتار بزرگ، موجب تعهد کشور ها برای ممانعت از تکرار چنین فاجعه ای گردید . حقوق بشر، تبدیل به بخشی از جریان اصلی مناسبات بین المللی شد. قبل از فاجع? قتل عام یهودیان، برخی کشور ها به این بهانه که رفتار یک دولت با شهروندانش امری داخلی است، متوسل شده بودند. کشتار شهروندان یک کشور از سوی حاکمیت همان کشور، به منزل? یک جنایت بین المللی محسوب نمی شد.
محکم? جنایات جنگی نورمبرگ در سال 1945 به تغییر اوضاع کمک کرد. در این محاکمات که افسران عالیرتب? نازی باید حساب اعمال خود را پس می دادند، فکر جنایت علیه بشریت مطرح شد. برای نخستین بار، این مقامات می بایست در برابر جامع? بین الملل پاسخگوی جنایات خود در حق تک تک شهروندان باشند. اما در سازمان ملل بود که حقوق بشر به عنوان موضوعی مربوط به مناسبات بین المللی مطرح گشت. در منشور سازمان ملل که در سال 1945 به تصویب رسید، حقوق بشر از جایگاهی برجسته برخوردار است. در 10 دسامبر سال 1948، مجمع عمومی سازمان ملل اعلامی? جهانی حقوق بشر را رسما ً به تصویب رساند. در این فهرست جامع حقوق بشر آمده است که طرز رفتار دولت ها با شهروندان خود یک موضوع مشروع بین المللی و تابع ضوابط بین المللی می باشد.

پیامد های جنگ سرد
با این حال، همه چیز به کُندی پیش نمی رفت. در سال های پس از جنگ جهانی دوم، نبرد عقیدتی سختی میان کشور های کمونیست و کشور های سرمایه دار در گرفت، که تبعات آن در سراسر جهان انعکاس یافت. "جنگ سرد" تا فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991، ادامه یافت. همان گونه که ایالات متحده مایل بود عدم رعایت حقوق بشر را گاهی در مورد رژیم های ضد کمونیست "دوست" نادیده بگیرد، اتحاد شوروی هم آماده بود در صورت لزوم، برای اطمینان خاطر رژیم های تمامیت خواه "دوست" در حوز? نفوذ خود، به زور متوسل شود.
به علاوه، کشورهای اندکی حتی به نظارت چند جانبه در موردعملکردهای در ارتباط با حقوق بشر راضی بودند، چه رسد به تحقق و اجرای آن در سطح بین المللی. سازمان ملل، یک حکومت جهانی نیست. و در صورتی که اعضای آن - یعنی کشور های مستقل- به آن اختیار ندهند، کاری از دستش بر نمی آید. در طول دو ده? اول جنگ سرد، هیچ یک از دو اردوگاه مایل نبود سازمان ملل در زمین? حقوق بشر دست به اقدام چشمگیری بزند.
با این حال، در اواسط ده? 1960، اردوگاه آفریقا-آسیا بزرگترین گروه را در سازمان ملل تشکیل می داد. این کشور های استعمار زده توجه خاصی به حقوق بشر داشتند. آن ها از سوی اردوگاه شوروی و بعضی کشورهای اروپایی و کشورهای قار? آمریکا، از جمله ایالات متحده، گوش شنوایی برای دفاع از خود را یافتند. به این ترتیب، سازمان ملل یک بار دیگر به مسئل? حقوق بشر پرداخت.
همین امر منجر به تکمیل پیمان های بین المللی حقوق بشر در دسامبر 1966 شد. عقد این پیمان ها، همراه با اعلامی? جهانی حقوق بشر، موجب اعتبار و رسمیت یافتن این حقوق در سطح بین المللی گردید.
در هر حال جامعیت این پیمان ها اقتضا می کرد که سازمان ملل، کار خود را در زمینه حقوق بشر را از تعیین ضوابط، به نظارت در مورد چگونگی متابعت کشورها در پیاده کردن آن ضوابط تغییر دهد. این دقیقا ً حوزه ای بود که سازمان ملل در دو ده? اول کار خود، پیشرفتی در آن نداشت.
با این که مفاهیم کانونی حقوق بشر تا اواسط ده? 1960 واضح و روشن شده بود، به اجرا درآوردن آن قوانین ومقررات، تقریبا در تمامیت خود بستگی به اراد? تک تک دولت ها داشت.ادامه مطلب...

نوشته شده توسط حقوق بشر در سه شنبه 88/7/14 و ساعت 5:46 عصر
نظرات دیگران()

لیست کل یادداشت های این وبلاگ
خشونت پلیس انگلیس افراد زیادی را به کام مرگ میکشاند
نقض حقوق بشر در غرب
آلمان بهشت نقض حقوق بشر و آزادی های مذهبی
سارکوزی سمبل نژادپرستی فرانسه !
نامه ای از دانشجوی رشته حقوق به اوباما رئیس جمهور آمریکا
[عناوین آرشیوشده]
طراح قالب: رضا امین زاده** پارسی بلاگ پیشرفته ترین سیستم مدیریت وبلاگ
بالا