نوشته شده توسط حقوق بشر در سه شنبه 88/8/26 و ساعت 5:55 عصر
نظرات دیگران()
هیات نمایندگی جمهوری اسلامی ایران از موارد نقض حقوق بشر در اتحادیه اروپا ، کانادا و امریکا انتقاد کرد.
هیات نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در نیویورک ضمن شرکت فعال در اجلاس کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد در خصوص بررسی وضعیت حقوق بشر و تبعیض نژادی ، طی سخنانی از رویه برخی کشورها که تلاش دارند خود را منادی حقوق بشر معرفی کنند اما عملکرد نامطلوبی از موارد نقض حقوق بشر و تبعیض نژادی و دینی را در کارنامه خویش دارند ، و تلاش می کنند با حمله به دیگران ، بر جرائم خود سرپوش بگذارند ، انتقاد کرد.
نمایندگان جمهوری اسلامی ایران با استناد به موارد نقض حقوق بشر در اروپا ، آمریکا و کانادا ، طی نطقی تصریح کرد : تبعیض های نژادی ، مذهبی ، و ملیتی در کشورهای عضو اتحادیه اروپا ،
ادامه مطلب...
نوشته شده توسط حقوق بشر در سه شنبه 88/8/26 و ساعت 5:52 عصر
نظرات دیگران()
وضعیت حقوق بشر در آمریکا
حقوق بشر مساله ای است که همیشه دستاویزی برای قدرت های بزرگ بوده است تا به وسیله آن کشورهای مستقل را تحت فشار قرار دهند تا به اهداف سلطه گرانه خود برسند. در این میان، دولت آمریکا هر ساله با انتشار گزارشی، وضعیت حقوق بشر در کشورهای مختلف را بررسی می کند. اما نکته قابل تأمل این است که هرگز تصویری روشن از وضعیت نابهنجار و اسفناک حقوق بشر در آمریکا به دست نمی دهد.
آمار قتل، جرم و جنایت، تجاوز و... در این کشور به طور نگران کننده ای رو به افزایش است، در حالی که سیاست مداران این کشور چشم خود را به روی این واقعیات بسته اند. فساد در میان دولتمردان آمریکا هم امری عادی به شمار می رود و این کشور را روز به روز در سراشیبی شکست و تباهی به پیش می برد.نقض حقوق بشر و تضییع آزادی های فردی و اجتماعی در جامعه آمریکا در حیطه های مختلف محسوس و مشهود است. از جمله می توان به موارد کلی زیر و مصادیق آن، که توسط رسانه های برجسته شده است، اشاره کرد:
* وضعیت حقوق مدنی و سیاسی در آمریکا
ادامه مطلب...
نوشته شده توسط حقوق بشر در سه شنبه 88/8/12 و ساعت 5:7 عصر
نظرات دیگران()
نقض حقوق بشر در فرانسه
«آلوارو ژیل رابلز» کمیسر حقوق بشر اتحادیه اروپا،بتازگی گزارشی تحت عنوان « وضعیت نامطلوب احترام به حقوق بشر در فرانسه، در مقایسه با دیگر اعضای اتحادیه اروپا» را ارائه کرده است.
این گزارش در 184صفحه به کمیسیون حقوق بشر اروپا ارائه شده است. «فرانسه همواره یکی از سه عضو اتحادیه اروپا بوده است که توسط دادگاه اروپایی حقوق بشر در ارتباط با شکایت اتباع فرانسه محکوم شده و این رونداز سال 1999 فزاینده بوده است».
«موارد نقض حقوق بشر در فرانسه شامل نقض حقوق اقلیت ها (که شاهد آن شورش فرزندان مهاجرین و رنگین پوستان در نوامبر 2006 بود)، برخورد خشونت آمیز و دور از شأن انسانی اعضای پلیس با مردم،اوضاع وخیم زندان ها و بازداشتگاه ها و عملکرد نامناسب دادگستری است». رابلز در بخشی دیگر از گزارش خود به وضعیت وخیم زندان های فرانسه اشاره و اوضاع در این زندان ها را «مثال زدنی» توصیف کرده و افزوده است : تعداد قابل ملاحظه و تراکم جمعیت زندانیان، وضعیت زندانها را دور از شأن انسانی در آورده و به یکی از مشکلات جدی زندان های فرانسه تبدیل شده است. «نقض حقوق زنان» از دیگر موارد نقض حقوق بشر در فرانسه است که مطابق این گزارش«در هر ماه بطور متوسط 800 زن در فرانسه در اثر خشونت های خانوادگی به قتل می رسند ودر مجموع سالیانه 10 درصد زنان فرانسه قربانی خشونت می شوند.»
ادامه مطلب...
نوشته شده توسط حقوق بشر در یکشنبه 88/7/26 و ساعت 5:59 عصر
نظرات دیگران()
Today, nearly all states in all regions of the world, at all levels of development, proclaim their commitment to human rights. A government that engages in a consistent pattern of gross human rights violations is widely considered to be illegitimate.
This was not always the case. A nation’s progress on human rights — or lack of it — has been an established subject of international relations for only about half a century. Prior to World War II, massacres of ethnic groups within a country were met with little more than polite statements of disapproval. Less flagrant violations were not even considered a fit subject for diplomatic conversation.
How a government treated its own citizens in its own territory was considered to be a matter of its sovereignty — that is, the supreme power it had over its internal affairs. In fact, other states and the international community were considered to be under an international legal obligation not to intervene in such matters.
Shock of Holocaust
In the Holocaust during World War Two, Nazi Germany and its collaborators systematically murdered millions — European Jews, Roma, homosexuals — including men, women, and children. The revulsion at this inconceivable brutality caused an extraordinary intellectual change. The sense of responsibility for the Holocaust generated the pledge that its cruelties should never be repeated. Human rights entered the mainstream of international relations. Prior to the Holocaust some countries had used the excuse that a state’s treatment of its own citizens was a domestic affair. The massacre of one’s own citizens was not an established international legal offense.
The Nuremberg War Crimes Trials in 1945 helped to change the situation. The trials, at which high-level Nazis were held to account for their actions, introduced the idea of crimes against humanity. For the first time, officials were held legally accountable to the international community for offenses against individual citizens. It was in the United Nations, however, that human rights really emerged as a subject of international relations. Human rights have a prominent place in the U.N. Charter adopted in 1945. On December 10, 1948, the U.N. General Assembly adopted the Universal Declaration of Human Rights. This comprehensive list of rights declared that the way in which states treat their own citizens is a matter of legitimate international concern and subject to international standards.
Effect of the Cold War
However, not everything proceeded smoothly. In the years following World War II, an intense ideological struggle broke out between Communist and capitalist nations, which had repercussions around the world. The “Cold War” lasted until the collapse of the Soviet Union in 1991. Just as the United States was sometimes willing to ignore human rights lapses in “friendly” anti-Communist regimes, the Soviet Union was ready to use force when necessary to assure “friendly” totalitarian regimes in its sphere of influenceFurthermore, few states were willing to allow even multilateral monitoring of national human rights practices, let alone international implementation or enforcement. The United Nations is not a world government. It can do nothing that its members — sovereign states — do not authorize. During the first two decades of the Cold War, neither bloc was willing to allow the United Nations to do much at all in the field of human rightsBy the mid-1960s, though, the Afro-Asian bloc had become the largest group in the United Nations. These countries, which had suffered under colonial rule, had a special interest in human rights. They found a sympathetic hearing from the Soviet bloc and some countries in Europe and the Americas, including the United States. The United Nations thus once again began to attend to human rightsThis led, most significantly, to completion of the International Human Rights Covenants in December 1966. Along with the Universal Declaration, these treaties provide an authoritative statement of internationally recognized human rightsThe comprehensiveness of the Covenants, however, demanded that the United Nations shift its human rights work from setting standards to monitoring how states actually follow those standards. This was an area where the organization had made virtually no headway in its first two decadesAlthough the core concepts of human rights norms were clarified by the mid-1960s, implementation of those norms remained almost entirely up to the will of individual national governments
ادامه مطلب...
نوشته شده توسط حقوق بشر در سه شنبه 88/7/14 و ساعت 6:7 عصر
نظرات دیگران()
